Bewegend behang voor een nachtelijk feestje van het Groninger Museum. En daarna nog vaker gebruikt als backdrop bij optredens van De Fuckups.
Het idee is doodsimpel; telkens random twee plaatjes naast elkaar tonen. Toch is het op een of andere manier hypnotiserend, en gaan je hersenen onwillekeurig een verhaal verzinnen om die twee plaatjes aan elkaar te koppelen.
Uren tuurplezier.
Niek noemt dit ding ‘man en paard‘ om een of andere reden, en hij heeft het wel eens gebruikt bij een les beeldgrammatica op de Popacademie, meen ik me te herinneren.
(De plaatjes in dit voorbeeld zijn voornamelijk van het web geplukt, niet van mij dus.)
